பலருக்கும் பிடிக்காத ஒன்று!!!

முன் குறிப்பு: இது சற்றே பெரிய பதிவு. இரண்டாகப் பிரிக்க விருப்பமில்லை. ஆனால் பத்திகளுக்கு எண்ணிட்டு எழுதி இருக்கிறேன். எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் விட்டு விட்டு படிப்பதற்கு ஏதுவாக.

கட்டுரை வடிவில் எழுதினால் படிப்பதற்கு சிரமம் வரலாம் என்பதனால், பத்தாம் வகுப்பு சமூக ஆறிவியல் தேர்வில் ஐந்து மதிப்பெண் கேள்விக்கு பதிலளிப்பது போல எழுதுகிறேன்.(எனக்கும் எளிது). முழுமையாகப் படிக்க விருப்பமில்லையெனில் இறுதிப் பத்தியை மட்டும் படித்துச் செல்லுங்கள்.

நண்பரொருவர், எனக்கு ஏன் கவிதைகள் பிடிக்கின்றன என்பதற்கான காரணங்களை சொல்ல வேண்டும் எனச் சொன்னார்.

எனக்குப் பிடிக்காத கவிதைகள் என எதனையும் பட்டியலிட விரும்பவில்லை. அதே கவிதையால் பாதிக்கப்பட்ட வாசகன் என் செயலால் கோபமடையக் கூடும்.

(போலி அறிவுஜீவித் தனம் எந்தவிதத்திலும் வெளிப்படாமல் இருக்க முயல்கிறேன். எட்டிப் பார்த்தால் பொறுத்தருள்க நண்பர்களே)

* எந்தவிதத்திலும் யாரையும் குழப்பி விட வேண்டும் என முயற்சிக்காமல் எழுத முற்பட்டிருக்கிறேன். அதனையும் மீறிக் குழப்பினால் நான் பொறுப்பல்ல. அந்தக் குறிப்பிட்ட இடத்தில் நான் புரிந்து கொண்டவை அரைவேக்காட்டுத் தனமாக இருக்கக் கூடும். எனவே வெளிப்படுத்துவதில் பிரச்சினைகளைச் சந்தித்திருக்கலாம்.

************************
-1-

* தமிழ்ச் சூழலில் கவிதை என்று வாசகன் முதலில் அறிவது, பாடத்திட்டங்களிலிருந்து அல்லது பொதுஜன ஊடகங்களிலிருந்து அல்லது கவியரங்ககளிலிருந்து அல்லது இந்த மூன்றிலிருந்தும்.

* என்னைப் பொறுத்தவரையிலும் இந்த வகைக் கவிதைகள் யாவுமே ஒரே விதமான ஓசையை எழுப்புகின்றன. அவற்றின் முக்கிய நோக்கம் கவிதையைக் கேட்பவன் உடனடியாகக் கரகோஷம் எழுப்ப வேண்டும் என்பதாகவே இருக்கிறது. கவிதையின் நோக்கம் அதுவாக இருக்கும் போது கவிதை தோல்வி அடைகிறது.

* இந்தக் கவிதைகள் தவிர்க்கப் பட வேண்டும் என சொல்ல முடியாது. மொழியின் மீது விருப்பமற்றவனைத் திரும்பிப் பார்க்க வைப்பதில் இவ்வகையான கவிதைகளின் பங்களிப்பு அதிகம் இருப்பதாக நம்புகிறேன். இதன் பிறகு வாசகனின் தேடல் விரிவடையும் போது அவனுக்கு வேறு விதமான கவிதைகள் கிடைக்கக் கூடும். இவ்விடத்தில் தேங்கும் வாசகன் அடுத்த தளத்திற்கு வருவதில் நிறைய தடைகளைச் சந்திக்கிறான்.

* தேவையற்ற ஒலிகளையும், உணர்ச்சிகளையும் தன்னுள் புதைத்துக் கொண்டு பேசும் கவிதையுடன் ஒரு விதமான ஸ்னேகம் ஏற்படுவதாக உணர்கிறேன்.(இந்த இடத்தில்தான் எனக்குப் பிடித்த கவிதைகள், பிடிக்காத கவிதைகளுடன் வேறுபடுகின்றன). கவிதை மனக்கிளர்ச்சியூட்டும் ஆயுதமாக இருக்க வேண்டும்.

* சில பழக்கப்பட்டுவிட்ட சொற்களை உரைநடைகளே கூட தவிர்க்க வேண்டும் எனச் சொல்லும் போது கவிதைகள் சுமந்து திரிவது ஏற்றுக் கொள்ளப் பட முடியாத ஒன்று.

*மலையாளத்தில் "நகரம்" போன்ற சொற்கள் கவிதையில், முற்றிலுமாகப் புறக்கணிக்கப் படுவதாக மலையாள நண்பரொருவர் தெரிவித்தார். தமிழிலும் இதுபோல பழக்கப்பட்ட, நிறைய முறை உபயோகிக்கப் பட்ட நூற்றுக் கணக்கான சொற்களைக் கண்டறிய முடியும்.

* கவிதை சொல்லப்படாத ஒன்றையும், சொல்ல விரும்புவனவற்றை புதிய கோணத்தில் சொல்வதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். இதற்கு கவிஞனுக்குத் தொடர்ச்சியான வாசித்தல் அவசியமாகிறது. நாம் எழுதியவற்றை முன்பே வேறொருவர் அதன் சாயலில் எழுதி இருக்க முடியும்.

****************************
-2-

* படிமம் கவிதையின் சிறப்பம்சம். கவிதையில் கொண்டுவரப்படும் படிமம் ஒவ்வொரு வாசகனுக்கும் ஒவ்வொரு விதமான காட்சியைத் தரக் கூடும். படிமம் என்பது மிக எளிதான விஷயம். பயப்படுவதற்கு ஒன்றுமேயில்லை. சொல்ல வருவதனை நேரடியாகச் சொல்லாமல் வேறொன்றின் மீது ஏற்றிவிடுதல்.

* என்னைப் பொறுத்த வரைக்கும் படிமத்தின் முக்கிய அம்சமே பல்வேறு தளங்களை படிப்பவனுக்குத் தருவதுதான்.(இக்கருத்தில் சிலருக்கு மாற்றுக் கருத்து இருக்கலாம்)

* நான் ஒன்றைச் சொல்ல விரும்புகிறேன் என வைத்துக் கொள்வோம். ஆனால் புரிந்து கொள்பவனும் அதே விஷயத்தை, அப்படியே புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதில்லை. உதாரணமாக, பெண்ணொருத்தி(என் காதலி)யுடன் விருந்துக்குப் போகிறேன். அந்த நிகழ்வையும், அந்த தருணத்தையும் கவிதையில் பதிவு செய்ய வேண்டும். இக்கவிதையை படிப்பவனுக்கு அதே அனுபவம்(காதலியுடன்) கிடைத்திருக்க வாய்ப்பில்லாமல் இருக்கலாம். அப்படியிருக்கும் பட்சத்தில், இக்கவிதையுடன் அந்நியத்தன்மையை அவன் உணர வாய்ப்பிருக்கிறது. எனவே பொதுவாக வேறொரு பொருள் குறித்து எழுதி விடலாம். அவன் அம்மாவுடன் விருந்துக்குச் சென்றிருக்கலாம், சகோதரியுடன் அல்லது இன்னும் கூட பொதுவாக நண்பனுடன். அவனுக்கு அந்த அனுபவம் மனக் கண்ணில் வரலாம். அல்லது இவை எதுவுமே இல்லாமல் அது வேறொரு நிகழ்வினைக் கூட அவனுக்கு நினைவூட்டலாம். இது படிமத்தை எப்படி கவிதைசொல்லி கையாள்கிறான் என்பதனைப் பொறுத்திருக்கிறது.

* "ஓவியப் பறவை அந்தச் சுவரிலேயே பறக்கிறது" என்பது ஒரு படிமம். ஓவியத்தில் வரையப்பட்ட பறவை குறித்து எழுதப் படுவது. இது வேறு விதமான எண்ணங்களை எல்லாம் தருவதில்லை. ஒரே விதமான புரிந்து கொள்ளுதல்தான். படிமம் இப்படியும் கூட அமையலாம்.

****************************
-3-

* கவிதையில் கதையினைக் கொண்டு வருவது நுட்பமான விஷயமாகத் தெரிகிறது. கவிதைக்கான மொழி எது? கவிதைக்கான எளிதாகப் புரிந்து கொள்ள இயலாத மொழியென்று உருவாக்கப்பட்டு தன்னைச் சுற்றிலும் மேக மூட்டத்தைக் கொண்டிருக்கிறது. கவிதையில் கதை உணரப்படும் போது கவிதை, தனக்கான நிலப் பரப்பினை அடைந்து விடுவதாகச் சொல்ல முடியும்.

* இவ்வகையான கதை சொல்லும் கவிதைகளில் நயம் இல்லை, உரைநடைத் தன்மைதான் மேலோங்கி இருக்கிறது எனச் சொல்வது வழக்கமாக இருக்கிறது. இது தவிர்க்க முடியாத ஒன்றுதான். அலங்காரங்களை அல்லது நயத்தினை கதையினைச் சொல்லும் கவிதைக்குள் நுழைக்க முற்படும் போது கவிதை, சொல்லப் பட வேண்டிய கதை மீதான தனது ஆளுமையை இழக்கக் கூடும்.

* பழமலய் அவர்களின் நிறையக் கவிதைகளை கதைகளைச் சொல்லும் கவிதைகளுக்கு உதாரணமாகச் சொல்ல முடியும்.( முன்பு நான் எழுதி இருக்கும் "பற வீரன்" பதிவைச் சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறேன்.)

**********************************
-4-

* உவமை, உவமேயம், அலங்காரம், படிமம் அனைத்தும் கவிதையில் இருக்கலாம். இவை யாவும் சொல்லப் படாத வேறுபட்ட தளத்தில் சொல்லப்படுவதாக இருத்தல் வேண்டும். திரும்பத் திரும்ப சொல்லப் பட்ட உவமைகள் பதிவு செய்யப்படும் போது வாசகனுக்கு சலிப்புத் தட்டி விடுகிறது.

* உவமை, அலங்காரங்கள், ஓசை, நயம்- இவை எதுவுமேயற்ற இயல்பான கவிதைகளும் இருக்க இயலும்.

வகிடெடுக்கவும்
பொட்டு வைத்துக் கொள்ளவும்
போதும்
கைதவறி நழுவவிட்ட
கண்ணாடியின் பெரிய துண்டு.
வரும் போதெல்லாம்
சொல்லாமல் இருப்பதில்லை
பக்கத்து வீட்டு மருமகள்
"ஒடஞ்ச கண்ணாடில
மொகம் பாத்தா குடும்பத்துக்காவாது"
ஆகாமல் போவதற்கு,
ஒன்றுமில்லை என்பதறிந்தும்
சரி என்னதான் இருக்கிறது
எனக்கும் அவளுக்கும் பேசிக் கொள்ள
இருந்து விட்டுப் போகட்டுமே
ஓர் உடைந்த கண்ணாடித்துண்டாவது.


இளம்பிறையின் இந்தக் கவிதை மிகச் சிறந்ததாகப் படுகிறது. எந்த அலங்காரங்களோ, வர்ணணைகளோ இல்லை. பேசுவதற்கு கூட சொற்கள் தீர்ந்துவிட்ட வறுமையின் வறட்சியை அற்புதமாகச் சொல்கிறது கவிதை.

* மனித வாழ்வின் துன்பங்களையும், அது தரும் கண்ணீரின் உவர்ப்புச் சுவையைப் பதிவு செய்யும் கவிதைகளும் எளிதாக வாசகனை அடைகின்றன. ஆனால் இங்கும் ஏற்கனவே சொல்லப் பட்ட விஷயத்தை வேறு எந்த வடிவதிலும் சொல்ல முற்பட்டாலும், அக்கவிதைக்கு அது வீழ்ச்சியாகவே அமைகிறது.

* இவற்றை மட்டும்தான் சொல்ல வேண்டுமென்பதில்லை, நம்மைச் சுற்றிலும் நடக்கும் காட்சிகள், நிகழ்வுகள் போன்ற பெரும்பாலானவை கவிதைகளில் பதிவு செய்யப்படாமல் காத்திருக்கின்றன. இவையெல்லாம் சொல்லப்படும் போது கவிதை கவர்வதாக அமைகிறது.

சமயவேலின் ஒரு கவிதை

பெயர் தெரியாத பூச்சி
பருப்பு டப்பாவுக்குள் இருந்தது.

அதன் தாய்தந்தை யார் எதுவரை
படித்திருக்கிறது அதன் லட்சியம் என்ன
சாதனை என்ன வீட்டுப் பொறுப்பை
செவ்வனே செய்கிறதா பூர்ஷ்வாவா
கஞ்சா பிடிக்குமா
சமூகப் பிரக்ஞை உண்டா
கல்யாணம் ஆனதா லெபனான்
போர் பற்றி அதன் அபிப்ராயம் என்ன
ஒன்றும் தெரியாது

சாம்பல் நிறத்தில் வரிவரியாக
இத்தினியூண்டு மீசையுடன்
ஒட்டிக் கொண்டிருக்கிறது.

*********************
-5-

* நமக்கான பண்பாடுகள் யாவுமே ஒரு சாராரின் மீது திணிக்கப்பட்ட கட்டுப்பாடுகளாவே இருந்திருக்கின்றன. எல்லோரும் ஏதோவொரு விதத்தில் மற்றவர்களின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தவே விரும்பியிருக்கிறோம்.

* தன் மீது சுமத்தப்பட்ட கட்டுப்பாடுகளையும், கண்ணுக்குள் ஊசி செலுத்துவது போன்ற வன்முறைகளையும், கட்டவிழ்க்கப்பட்ட அடக்கு முறைகளையும் பாதிக்கப்பட்ட அந்தப் பிரிவினர் இலக்கியத்தில் பதிவு செய்யும் போது அதிர்வூட்டுகிறது.

* குட்டி ரேவதி 'முலைகள்' என எழுதும் போதும், சுகிர்தராணி 'சவரம் செய்யப்படாத என் நிர்வாணம்' என எழுதும் போதும் உண்டாகும் அதிர்வுகள் இவ்வகையினதே.

* உடலியல், காமம் குறித்துப் பெண்கள் பேசும் போது, அவை பெரும்பாலும் எத்தகைய வலிகளையும், மனக் குமுறல்களையும் கொண்டிருந்தாலும், 'கிளுகிளுப்பு'களுக்காக சர்ச்சைக்குள்ளாக்கப்படுகின்றன.

அந்த நிமிடங்களில் நீ நீயாக இருக்கவில்லை
உன்னுள் இருந்த மதுபோதை ஒருபுறம் காமப் பசி மறுபுறம்
இரண்டின் வெளிப்பாட்டில்
நீ புணரும் மிருகமானாய்
காதலுக்கு மட்டுமே கசிகின்ற என் யோனி
உன் ஆவேசத்திற்கு கசிய மறுத்தது
உன் விடாப்படியான போராட்டதினூடே
என் வறண்ட யோனிக்குள்
தாகம் தீர்க்க முயன்றது உன் ஆண்குறி
ஒன்று...இரண்டு....மூன்று என
என் யோனித் துவாரத்தை
நீ ஊடறுக்கும் ஒவ்வொரு முறையும்
உடலை விட மனது வலித்தது
உன் வேகம் அதிகரிக்க
என்னில் கண்ணீர் தயாரானது
வழமையின் காதலில் கசிந்து
உன்னைக் கட்டியணைத்து
முத்தமிடும் எனக்கு
உன் மூச்சுக் காற்றின்
மது நெடி சாட்டையடித்தது...
எங்கிருந்தோ வந்து
அம்மாவின் முகம்
மனதில் நிழலாடியது
இதைத்தானா
"பெண் பொறுப்பதற்கு
பிறந்தவள்" என்றாய் அம்மா?
உன் உயிரின் கடைசிச் சொட்டு
பலம் வரை பொறுத்திருந்தேன்
அப்பாடா..
உன் நீர் கசிந்து
நீ மனிதனாய்
என்ன உணர்ந்தாயோ
"பசிக்குதா?" என்றாய்
முழுதாய் உனது பசி தீர்ந்த பின்
குரல் தழும்ப
"வலிக்குது" என்றேன்
எந்தப் பதற்றமும் இல்லாமல்
"ஸாரிடா செல்லம்" என்றாய்...
உருண்டு திரண்டிருந்த
என் கண்ணீர்த்துளிகள்
மெளனமாய் வழிந்தன...
சில நிமிட மெளனங்கள்...
எங்கே என் தலை கோதி
என்னை வருடிக் கொடுப்பாயோ
என எதிர்பார்த்த எனக்கு
உன் குறட்டை ஒலி
உயிரை வதைத்தது...
உன் தாகம்
உன் தேவை- தீர்ந்ததால்
உனக்கு உறக்கம்
என் வலி
என் அழுகை-ஓயாமல்
விழி மூடி விழித்திருந்தேன்.

காலச்சுவடு இதழ் நடத்திய பெண்கவிஞர்களுக்கான போட்டியில் பரிசுபெற்ற கவிதை இது. மாதுமை சிவசுப்ரமணியம் எழுதிய இக்கவிதையில் பாலியல் நிகழ்வுகளைத் தாண்டிய வலியினை உணர முடிகிறது.

*தலித்தியக் கவிதைகளும், பெண்ணியக் கவிதைகளும் வெளிச்சம் பெறும் போதும், அதிர்வுகளற்று அவை விவாதத்திற்குள்ளாகும் போதும் கவிதைக்கான மாற்றமாக மட்டுமில்லாது அவை சமூக மாற்றத்திற்கும் கூட அடுத்த தளமா அமைகின்றன.

*சமூகத்தின் அனைத்துக் கூறுகளையும் கேள்விக்குள்ளாக்கும் கவிதைகளும் விவாதத்திற்கு உட்படுத்தப் படல் வேண்டும்.

****************************
-6-

* கவிதை படைப்பவனுக்கும், படிப்பவனுக்கும் ஒரே அலைவரிசைத் தொடர்பை ஏற்படுத்தினால் மட்டுமே கவிதை புரியும். அதற்கு வாசகன் படைப்பாளியின் மன நிலையில் நின்று பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. சில கவிதைகள் உடனடியாகப் புரியலாம் அல்லது சில காலம் கழித்து வேறொரு அனுபவத்தின் சமயத்தில் புரியலாம் அல்லது குறிப்பிட்ட கவிதை அந்த வாசகனுக்கு புரியாமலே கூட சென்றுவிடலாம்.

* சில கவிஞர்களின் திருகலான சொற்களமைப்பு புரிவதில்லை என்ற கூற்றிருக்கிறது. தொடர்ச்சியான வாசிப்பின் மூலம் இத்தடையைத் தகர்த்துவிட முடியும் எனத் தோன்றுகிறது. அப்படி எதற்காகச் சிரமப்பட்டு அதனைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் எனக் கேட்பவர்களுக்கு என்னிடம் பதில் இல்லை. ஆனால், மொழியில் எல்லாவற்றையும் புரிந்து கொள்ள முடியும் என்னும் நம்பிக்கை மொழியின் மீதான நம் ஆளுமை குறித்து உற்சாகமூட்டுவதாக இருக்கும்.

* என்னை இது குறித்து எழுதச் சொன்ன அதே நண்பர்(முத்து(தமிழினி)) தேவதேவன் போன்றோரின் கவிதைகளை உள்வாங்குவதில் சிரமமிருப்பதாகச் சொன்னார்.

தேவ தேவனின் ஒரு கவிதை
அமைதி என்பது.....

பொழுதுகளோடு நான் புரிந்த
யுத்தங்களையெல்லாம் முடித்துவிட்டு
நான் உன்னருகே வருகிறேன்
அமைதி என்பது மரணத்தருவாயோ?
வந்தமர்ந்த பறவையினால்
அசையும் கிளையோ?
வாழ்வின் பொருள் புரியும் போது
உலக ஒழுங்கு முறையின் லட்சணமும்
புரிந்துவிடுகிறது
அமைதி என்பது வாழ்வின் தலைவாயிலோ
எழுந்து சென்ற பறவையினால்
அசையும் கிளையோ?

* படித்தவுடன் முதல்முறையிலேயே இக்கவிதையைப் புரிந்து கொள்வதில் சிரமம் இருக்கத்தான் செய்கிறது. ஆனால் புரிபட ஆரம்பிக்கும் போது நிறைய கோணங்கள் தெரிகின்றன.

* இக்கவிதையில் முதலில் வரும் அமைதி ஒரு நாளின் அமைதி. வேலை முடித்துக் களைத்து வரும் போது உணரும் அமைதி மரணத் தருவாயா அல்லது பறவை ஒன்று வந்தமரும் போது அசையும் கிளையா என்கிறார்.

-இரண்டாவது அமைதி வாழ்வின் பொருள் புரியும் போது கிடைக்கும் அமைதி. அது எந்த வயதிலாகவும் இருக்கலாம்(பெரும்பாலும் வாழ்வின் இறுதிக் கட்டம்). அந்த அமைதி வாழ்வின் தலைவாயிலா அல்லது எழுந்து செல்லும் பறவையால் அசையும் கிளையா என்கிறார்.

-முரண்கள் கவனிக்கப் பட வேண்டும். ஒன்று மரணத்தின் தருவாய் மற்றது வாழ்வின் தலைவாயில்.

-ஒன்று வந்தமரும் பறவையால் அசையும் கிளை மற்றது எழுந்து செல்லும் பறவையால் அசையும் கிளை.

-எந்த முரண் எந்த இடத்தில் என உணரப்படும் போதும், கவிதையில் இப்பகுதி புரிந்து கொள்ளப்படும் போதும், கவிதை பிரம்மாண்ட உலகத்தின் கதவினைத் திறக்கிறது. இனி நம் சிந்தனையைப் பொறுத்து ஏராளமான பொருள் தருகிறது.

* இந்த சூட்சுமம்தான் எனக்குப் பிடித்த அம்சம். கவிதை வாசகனுக்கு ஏதாவது விட்டுச் செல்ல வேண்டும் என்று சொல்வதுண்டு. அந்த- வாசகனுக்கு ஏதாவது ஒன்றினை விட்டுச் செல்வது என்பது இது போன்ற ஒன்றைத்தான்.

*********************
-7-

* எல்லோருக்கும் எல்லாக் கவிதைகளும் புரிவதுமில்லை. பிடிப்பதுமில்லை.

* கவிதை என்னும் பெயரில் மலிந்து கிடக்கும் சப்தம் மிகுந்த சொற்களின் கூட்டம் தாண்டி,கவிதையின் செறிவான முகம் அறியப்படல் வேண்டும். அக்கவிதை எந்த இயக்கத்தைச் சார்ந்ததாகவும் இருக்கட்டும்.

***********************

-8-

இவன் யார் கவிதை எப்படி இருக்க வேண்டும் என வரையறை செய்வதற்கு? என்பவர்களுக்காக

* வரையறை எதுவும் இங்கு நிர்ணயிக்கப் படவில்லை. இந்தக் கணத்தில் எனக்கு ஒரு கவிதை பிடிக்கிறதென்றால், இந்த அம்சங்கள் இருக்க வேண்டும் என எதிர் பார்க்கிறேன்.

* எந்தப் படைப்பாளியைப் பார்த்தும், இப்படித்தான் நீ எழுத வேண்டும் எனச் சொல்லும் உரிமை வாசகனுக்கு இல்லை. ஆனால் இப்படி இல்லை எனில் மொத்தமாகப் புறக்கணிப்பேன் எனச் சொல்லும் உரிமை அவனுக்கு இருக்கிறது.

* இது வாசக விருப்பம். இதில் நான் குறிப்பிட்டவற்றில் ஒரு அம்சம் கூட இல்லாத கவிதை எனக்குப் பிடிக்கலாம் அது கவிதையின் ஆற்றல். அல்லது இந்த அம்சங்கள் அனைத்தையும் முற்றாகப் புறந்தள்ளும் வாசகனும் இருக்கலாம். அது அவனது விருப்பம்.

***********************
-9-

இறுதியாக

* கவிதை(கவிதை என்றில்லை. எந்தப் படைப்பும்) இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் எனச் சொல்வதைப் போன்ற முட்டாள்தனம் வேறொன்று இலக்கியத்தில் இருக்க முடியாது எனத் தோன்றுகிறது. ஆனால் அதனைச் செய்திருக்கிறேன். ஒரு வாசகனாக மட்டுமே.